Urodziła się w 1971 r. we Francji, ukończyła Instytut
Nauk Politycznych w Grenoble, a w 2005 r. obroniła
doktorat z socjologii w Paryżu. W zawodzie dziennikarskim
wystartowała w 1996 r. – i szybko wybiła się w
czasopismach oraz TV France (I Télévision/Canal Plus) jako
reporterka i operatorka.
*WAHE POGHOSJAN* – urodził się w 1944 roku w Erywaniu.
Debiutował jako prozaik mając 22 lata. Należy do
wyjątkowo ciekawych powojennych pisarzy ormiańskich. Jest
przede wszystkim wyśmienitym autorem krótkich nowel,
prozatorskich miniatur, które w ogóle stanowią
specialité de la maison nowożytnej literatury
ormiańskiej – również w diasporze, czego dobitnym
przykładem jest chociażby twórczość Williama Saroyana.
Zdając sobie sprawę z wciąż jeszcze bardzo małej
znajomości literatury kraju, nie bez kozery zwanego
kolebką cywilizacji, chciałbym nieco ułatwić zadanie
zarówno sobie, jak i polskim Czytelnikom, przybliżając
pisarstwo Poghosjana przy pomocy analogii, które wszakże
już z istoty swojej muszą być ułomne.
Zbigniew T. Szmurło to historyk kultury, publicysta,
tłumacz i plastyk. Redaktor naczelny kwartalnika
elbląskiego „Tygiel”, członek Rady Naukowo-Programowej
Centrum Badań Wschodnich Ośrodka Badań Naukowych im.
Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. Znawca problematyki
rosyjskiej (przede wszystkim kaliningradzkiej) i kaukaskiej
(szczególnie dotyczącej Armenii), który napisał wiele
artykułów o historii, kulturze i sztuce Armenii.
Współinicjator ustawienia w Elblągu przed kościołem
Miłosierdzia Bożego chaczkaru – ormiańskiego krzyża
wotywnego, wykonanego w Armenii dla upamiętnienia 90
rocznicy Genocydu – Ludobójstwa dokonanego na Ormianach w
1915 r. na terenie Turcji, 1600-lecia istnienia
ormiańskiego alfabetu i polsko-ormiańskiej przyjaźni.
Inicjator przekazania do zbiorów Narodowej Galerii Armenii
w Erywaniu kilkudziesięciu grafik polskich artystów,
które zapoczątkowały stałą kolekcję sztuki polskiej.